GRONINGEN – Als ik het bord met de naam ‘Groningen’ erop langs de kant van de weg zie staan, voel ik een grote verantwoordelijkheid naar onze inwoners.” Dat zegt Roelien Kamminga. Een gesprek over haar eerste honderd dagen als burgemeester. Over contact met mensen. Over het verhaal van Groningen.
Even terug naar het begin. Wanneer wist je: burgemeester, dat is wat voor mij? “Ik speelde al lang met de gedachte om ooit burgemeester te worden. Ik ben een noorderling, hier geboren en getogen. Toen ik hoorde dat er in Groningen een nieuwe burgemeester werd gezocht, en ik las wat voor iemand ze graag wilden hebben, dacht ik: dat gaat over mij. Toen wist ik: dit moet ik doen.”
Energie
De eerste honderd dagen zaten er op 8 oktober op. Hoe kijkt ze daarop terug? “De meeste energie komt uit het contact met mensen. Mensen die iets organiseren tegen eenzaamheid. Buurtbewoners die samen koken. Ik vind het zo bijzonder om op pad te gaan en te zien voor wie we als gemeente aan het werk zijn. Nog zo’n voorbeeld: een onderscheiding die ik mag uitreiken. Een zaal vol vrienden en familie van iemand die wordt verrast, dat is prachtig.”
Opdracht aan mezelf
Natuurlijk heb ik ook andere rollen. Ik ben aanwezig bij veel vergaderingen, maar ook die staan uiteindelijk allemaal in dienst van onze inwoners. Daarom vind ik het zo belangrijk die verbinding te behouden. Daar maak ik tijd voor, want voor je het weet ben je alleen maar aan het vergaderen. Dus, opdracht aan mezelf: niet teveel tijd in het stadhuis zijn. Ik wil net zo goed bij mensen aan de keukentafel zitten of in een buurthuis rondlopen.”
Het verhaal van Groningen
“Als gemeente wil je een steuntje in de rug geven van mensen die het nodig hebben. Ik wil er vooral zijn voor inwoners voor wie dat steuntje niet vanzelfsprekend is. Het gevoel dat we het samen doen, vind ik belangrijk. Dat zie ik als een belangrijke taak van mij: het verhaal vertellen, het verhaal van Groningen, waar we met elkaar aan bouwen. Dat verhaal vertel ik niet alleen in onze gemeente, maar ook in de regio, in Den Haag en in Europa. We mogen trots zijn op hoe we hier te werk gaan.”
AI-fabriek
Dat verhaal speelt zich af in onze hele gemeente. De binnenstad, de wijken en de dorpen. En het gaat over grote en kleine thema’s. “Denk bijvoorbeeld aan de AI-fabriek. Een enorm project waar misschien niet iedere inwoner het nut van inziet. En toch is het belangrijk om ook die mensen mee te nemen in wat er gebeurt. Want als je goed uitlegt wat je doet, kun je ook uitleggen waarom je sommige dingen niet doet. Het perspectief van inwoners moet centraal staan.”
Ommetje
“Maar het gaat ook om het kleinere verhaal. Ik sprak in Sint-Annen een bewoonster en vroeg aan haar waar ze behoefte aan had in het dorp. ‘Een ommetje’, zei ze. Er was alleen een rechte straat die ze kon aflopen met haar hond, en weer terug. Ze wilde graag een ommetje kunnen maken, een rondje kunnen lopen. Ik ben vaak bezig met groot nadenken over veiligheid, over een AI-fabriek, over de waterstofeconomie en Nij Begun. Maar het is net zo goed de wens voor een ommetje dat bij het verhaal hoort.”
De toekomst
“Ik ben van plan om hier wel een tijdje te blijven zitten. En in die tijd vind ik dat we wel wat vaker mogen laten zien waar we goed in zijn. Ik zie voor me dat we over een aantal jaar uit de conceptfase van die grote thema’s zoals de waterstofeconomie zijn, en dat er concrete projecten zijn gerealiseerd waar we met een goed gevoel op terugkijken. Verder wil ik dat jongeren hier blijven wonen en werken omdat ze het hier goed hebben en omdat er kansen voor liggen. En natuurlijk moeten wij als gemeente er alles aan blijven doen om er voor onze inwoners te zijn, laagdrempelig en benaderbaar. En tot slot gun ik het ons allemaal dat we trots zijn op wat we hier met elkaar bereiken.”
Foto: Gemeente Groningen (ingezonden)
